W rozwoju człowieka występują tak zwane okresy sensytywne (wg. F.Corominas). Są to fazy, w których człowiek ma szczególną wrażliwość, oraz gotowość organizmu i umysłu do przyswajania konkretnych umiejętności. Okresy te są niepowtarzalne. Wdrożenie dziecka do danej umiejętności, poza najwłaściwszym do tego czasem/wiekiem, wymaga dużo więcej wysiłku i woli ze strony dziecka i opiekuna. Np. dziecko w wieku 1-4 lat uczy się mówić bez wysiłku, naturalnie i z radością. Dotyczy to także języków obcych.
Wszystkie działania składające się na rozwój osoby mają odpowiedni czas. Według tej teorii trudno będzie nauczyć dziecko piętnastoletnie „porządku” i „szczerości”, jeśli do dziewiątego roku życia nie wdrożyliśmy w jego życie odpowiednich nawyków. Nie oznacza to, że jeśli nie opanujemy „posłuszeństwa”, czy „pracowitości” w okresie sensytywnym, to nie opanujemy ich w ogóle. Możemy je próbować wypracować później, ale będzie to od nas wymagało dużego wysiłku. Niektórych funkcji, jak np. mowy, języka, nie uda się nigdy opanować w stopniu choćby dobrym. Organizm i umysł ludzki działa bowiem inaczej na poszczególnych etapach rozwoju i warto to wykorzystać. "Wszystko ma swój czas”. Żeby to wykorzystać, należy najpierw wiedzieć, kiedy nasze dziecko ma większe możliwości nabycia danej umiejętności. Według omawianej teorii wygląda to następująco:
Mowa – od 1 do 4 roku życia
Język – od 1 do 8 roku życia
Czytanie - od 3 do 8 roku życia
Pisanie - od 4 do 9 roku życia
Liczenie w pamięci - od 3 do 10 roku życia
Myślenie przyczynowo-skutkowe - od 6 do 12 roku życia
Porządek - od 0,5 do 5 roku życia
Uczciwość - od 3 do 9 roku życia
Rywalizacja - od 7 do 12 roku życia
W załączeniu tabela z rozszerzoną ilością okresów sensytywnych ze strony http://www.wychowanie.com.pl./ Sporządzono na podstawie książki Fernando Corominas „Wychowywać dziś”.